دبیرخانه شورایعالی مناطق آزاد هر چند اکنون بخاطر تغییرات قانونی در حاشیه کاهش اختیارات قرار گرفته است اما حتی در دوران قبلی نیز با مدیران ضعیف در راس روابط عمومی هرگز نتوانسته حرفی برای گفتن داشته باشد.
در دوران بانک، نبض امور در دست کسرایی بود که بررسی عملکرد وی می‌دهد، در بحث تولید محتوا و اثرگذاری کاری از پیش نبرد و تقریبا ایده و خلاقیتی برای به خط کردن مناطق هفتگانه نداشت که دست آخر با آمدن مومنی به دبیرخانه، برکنار و به هوایپمایی کیش نقل مکان کرد و پس از مدتی از آن مجموعه هم حذف شد.
در دوران مومنی، شیخ زاده، با طرحی شکست خورده به نام باشگاه خبرنگاران مناطق آزاد خواست خودی نشان دهد که مدت زمان کوتاه فعالیت و عدم شناخت ظرفیت‌های مناطق ، او را در رسیدن به اهداف، ناکام گذاشت. وی حتی بری ابقای مومنی در دولت سیزدهم، با کارتل‌های رسانه‌ای وارد گفتگو شد اما پس از برکناری مومنی، به یک‌شرکت خصوصی اسباب‌کشی کرد!
اما یکی از بدترین دوران روابط عمومی‌های دبیرخانه از نظر شاخص عملکردی، دوران دبیر معزول بود. روابط عمومی این دوران با زبان تردید و ارعاب با رسانه‌ها برخورد می‌کرد و مدیریت روابط عمومی را بدون تجربه قبلی به حاشیه برده بود. وی پروژه شکست خورده سمباد را با کلی هزینه رو کرد که همان طور که گفتیم، به بن بست خورد و حتی اکنون لینک آن از کار افتاده است.تولید محتوا در زمان وی، ضعیف بود و مورد خاصی مشاهده نشد جز تامین‌خوراک برای جوخه توییتری!
در دوران ابراهیمی، شفیق از ساختمان جام جم در ولی عصر به اسفندیار آمد اما کلا روابط عمومی را در صدا و سیما خلاصه کرده و مرتب در فکر گرفتن آنتن برای دبیر مناطق آزاد است. جالب است بدانید آنقدر به رسانه‌های غیر صدا و سیما، معتقد نیست که پس از شش ماه پیگیری تجارت جهانی بعنوان رسانه تخصصی مناطق آزاد، هنوز پاسخی به درخواست مصاحبه با دبیر یا معاونان وی نداده است. روزنامه دیواری دو سه صفحه ای مناطق آزاد از ابتکارات وی به شمار می‌رود!
