این برنامه ریزی همیشگی مدیران در کشور است که پروژه های خود را نیمه کاره رها میکنند. گویی که پیشرفت را در بازگشایی و افتتاح می‌بینند. در روزهای اخیر مصاحبه ای مبنی بر اهمیت منطقه آزاد سیستان منتشر شد؛ منطقه‌ای که جزو مناطق تازه تاسیس در کشور است و تنها منطقه آزاد هم مرز با افغانستان با 21 هزار هکتار وسعت است. طبق گفته مدیران این منطقه، وجود دو منطقه چابهار به عنوان تنها بندر اقیانوسی کشور و سیستان می‌تواند زمینه ساز رشد و توسعه استان و شرق کشور باشد. شاید باید این جمله را با دقت بیشتری بخوانیم؛ بندر چابهار به عنوان تنها بندر اقیانوسی کشور.
چطور می‌شود که ما سال‌هاست گذرگاهی بی نظیر برای ارتباط بين کشورهای آسيایی به آب های آزاد جهان داشته باشیم و اما در عین حال استان سیستان و بلوچستان محروم ترین استان کشور باشد! چطور امکان دارد ما چابهار را با دسترسی به کشورها و آب های آزاد داشته باشیم و حالا در ویژگی های منطقه سیستان از توسعه تجارت با افغانستان سخن بگوییم!اصلا نقش افغانستان در اقتصاد منطقه و جهان چیست که بخواهد مهم باشد؟ افغانستان کجای داستان اقتصاد جهانی قرار دارد؟ هیچ جا! حتی اگر همین امروز به قول مقام های غربی از نقشه جهان، حذف شود، هیچ اتفاقی برای دنیا نمی افتد! حالا اینکه مدیر منطقه آزاد سیستان از اهمیت این منطقه برای ارتباط با افغانستان سخن می گوید، فقط یک طنز تلخ است! یا از واقعیت‌های ماجرا خبر ندارد یا اینکه فقط خواسته حرفی بزند! اگر قرار باشد، پیشرفتی صورت بگیرد ابتدا باید مناطق آزاد فعلی از جمله چابهار، وارد مدار ترانزیت جهانی شوند. افغانستان تحت سلطه طالبان که هیچ، حتی افغانستان تحت فرمان اشرف غنی و عبدالله عبدالله هم هیچ جای نقشه همکاری‌های اقتصادی ایران نبودند.
به نظر می‌رسد نمایندگان پارلمان بایستی در شکل‌گیری مناطق آزاد جدید، بازنگری داشته باشند و فعلاً پروسه اجرایی آنها متوقف شود تا مشکلات و مسایل هفت منطقه پیشین، مرتفع شود آن وقت به دنبال مناطق آزاد جدید باشیم. منطقه آزاد سیستان، نه تنها در حال حاضر موضوعیتی ندارد بلکه اگر قرار است ریالی برای شکل‌گیری این منطقه خرج شود بایستی صرف توسعه چابهار شود. این چابهار است که ایران را به اقیانوس متصل می کند.
از سوی دیگر، خود چابهار بعنوان یک منطقه آزاد باعث شکل گیری یک جمعیت 60 هزار نفری در اطراف خود شده است ؛ چه کسی می تواند تضمین دهد که این اتفاق برای سیستان نیفتد؟ چه کسی می تواند تضمین کند که منطقه آزاد شدن برا اهالی سیستان، خوشبختی می آورد؟
از سوی دیگر، دبیر جدید شورای عالی مناطق آزاد یعنی عبدالملکی پیش از آمدن به ساختمان شماره 51 بلوار اسفندیار، یکی از منتقدین سرسخت مناطق آزاد بود و اگر مصوبه مجلس نبود شاید تا حالا شکل‌گیری مناطق آزاد جدید که اتفاق هیچ بودجه ای ندارند را متوقف کرده بود.
چند روز پیش، روح الله احمدزاده کرمانی، معاون پیشین رئیس جمهور و رئیس اسبق سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی هم به عبدالملکی توصیه کرده بود که پروژه ایجاد مناطق آزاد جدید را کنار بگذارد.
البته عبدالملکی در روزهای آغازین کار خود در دبیرخانه شورای عالی مناطق آزاد کشور،کمیته ای تخصصی مشتکل از افرادی چون معزالدین را مامور تشکیل مناطق آزاد کرد که بر روی کاستی ها و ضعف‌های مناطق آزاد و قوانین فعلی، کار کنند و لایحه درست و درمانی را تهیه نمایند که فعلاً خبری از خروجی جلسات این کمیته، رسانه ای نشده است. اما تجارت جهانی پیشنهاد می دهد، طرح شکل‌گیری منطق آزاد سیستان به لحاظ شرایط افغانستان، شرایط مالی کشور و مسایل دیگر، فعلاً از دستور کار خارج شود و دبیرخانه به مجلس شورای اسلامی اعلام کند که در نحوه شکل‌گیری این منطقه، بازنگری شود.
